इ॒मामू॒ षु प्रभृ॑तिं सा॒तये॑ धा॒ः शश्व॑च्छश्वदू॒तिभि॒र्याद॑मानः ।
सु॒तेसु॑ते वावृधे॒ वर्ध॑नेभि॒र्यः कर्म॑भिर्म॒हद्भि॒ः सुश्रु॑तो॒ भूत् ॥
इ॒माम् । ऊं॒ इति॑ । सु । प्रऽभृ॑तिम् । सा॒तये॑ । धाः॒ । शश्व॑त्ऽशश्वत् । ऊ॒तिऽभिः॑ । याद॑मानः ।
सु॒तेऽसु॑ते । व॒वृ॒धे॒ । वर्ध॑नेभिः । यः । कर्म॑ऽभिः । म॒हत्ऽभिः॑ । सुऽश्रु॑तः । भूत् ॥
विश्वामित्र इन्द्रं स्तौति । हे इन्द्र ऊतिभिः । अवन्ति रक्शण्ति सर्वमित्य़ुतयो मरुतः । तैः शश्वच्छश्वत्सर्वदा यादमानः सङ्गतिं याचमानस्त्वं प्रभृतिम् । प्रकर्षेण भ्रियते धार्यते यज्ञार्थमिति प्रभृतिः सोमः स्तुतिर्वा । इमामिमं सोममिमां स्तुतिं वा सातयेऽस्माकं धनलाभार्थं सु धाः । सुष्थु सम्पादय । तथा स इन्द्रः सुते सुते सोमेऽभिषुते सति वर्धनेभिर्वधनकारिभिः सोमाज्यादिभिर्हविर्भिर्वावृधे । वर्धते । य इन्द्रो महद्भिः कर्मभिरसुरवधमेघभेदनादिलक्शणैर्व्यापारैः सुश्रुतो लोके प्रसिद्धो भुत् । स इन्द्र इति पुर्वेणान्वयः । प्रधृतिम् । तादौ च निति कृत्यताविति गतेः प्रकृतिस्वरत्वम् । धाः । दधातेश्छान्दसे लुङि रूपम् । निघातः । शश्वच्छश्वत् । नित्यवीप्सयोरिति द्विर्वचनम् । यादमानः । टुयाचृयाज्ञायां शानचि रूपम् । चकारस्य दकारश्छान्दसः । वावृधे । वृधु वर्धन इत्यस्माल्लिटि रूपम् । तुजादित्वादभ्यासस्य दीर्घः सुहितायाम् । निघातः । वर्धनेभि । वर्धतेर्ण्यन्तस्य नन्दादित्वाल्ल्युट् लित्स्वरः । सुश्रुतः श्रु श्रवण इत्यस्मात्कर्मणि क्तः । गतिरनन्तर इत् गतिस्वरः । भूत् । भवतेर्लुङि रूपं ॥ १ ॥