एतो॒ न्विन्द्रं॒ स्तवा॒मेशा॑नं॒ वस्व॑ः स्व॒राज॑म् ।
न राध॑सा मर्धिषन्नः ॥
आ । इ॒त॒ । ऊं॒ इति॑ । नु । इन्द्र॑म् । स्तवा॑म । ईशा॑नम् । वस्वः॑ । स्व॒ऽराज॑म् ।
न । राध॑सा । म॒र्धि॒ष॒त् । नः॒ ॥
हे अस्मदीयाजनाः एतो आगच्छतैव नु क्षिप्रम् । किंकर्तुं स्तवामेन्द्रम् । कीदृशं तं वस्वोवसुनोधनस्य ईशानं स्वामिनं स्वराजं स्वयमेव राजमानं स्वर्गे राजमानं वा । नोस्मानिन्द्रेणानुगुहीतान् राधसा धनेन अन्योधनीनमर्धिषत् नबाधतां आढ्यानामस्मत्समानानामप्याढ्यत्वाय स्तवामेत्यर्थः ॥ ४ ॥