त्वष्टा॑रं वा॒युमृ॑भवो॒ य ओह॑ते॒ दैव्या॒ होता॑रा उ॒षसं॑ स्व॒स्तये॑ ।
बृह॒स्पतिं॑ वृत्रखा॒दं सु॑मे॒धस॑मिन्द्रि॒यं सोमं॑ धन॒सा उ॑ ईमहे ॥
त्वष्टा॑रम् । वा॒युम् । ऋ॒भ॒वः॒ । यः । ओह॑ते । दैव्या॑ । होता॑रौ । उ॒षस॑म् । स्व॒स्तये॑ ।
बृह॒स्पति॑म् । वृ॒त्र॒ऽखा॒दम् । सु॒ऽमे॒धस॑म् । इ॒न्द्रि॒यम् । सोम॑म् । ध॒न॒ऽसाः । ऊं॒ इति॑ । ई॒म॒हे॒ ॥
हे ऋभवः। ऋतेन सत्येन भान्तीत्यृभवः। उरु प्रभुतं स्वतेजसा भान्तीति वा। हे मेधाविनः यः सोमः स्वस्तये कल्याणाय युश्माकं मदाय त्वष्टृप्रभृतीनोहते। ओहिर्गथर्थः। भौवादिकः। अवहति प्राप्नोति। तथा बृहस्पतिं सुमेधसं सुप्रज्ञं वृत्रखादं वृत्रस्यासुरस्य खादितारमिन्द्रं च प्राप्नोति धनासा धनं सम्भजमाना वयमिन्द्रियमिन्द्रजुश्टं तं सोममीमहे। धनम् याचामहे। ईमह इति याच्ञा कर्मा। ईङ् गतौ दैवादिकः। बहुलं छन्दसीत विकरणस्य लुक्॥१०॥