अ॒हं तष्टे॑व व॒न्धुरं॒ पर्य॑चामि हृ॒दा म॒तिम् ।
कु॒वित्सोम॒स्यापा॒मिति॑ ॥
अ॒हम् । तष्टा॑ऽइव । व॒न्धुर॑म् । परि॑ । अ॒चा॒मि॒ । हृ॒दा । म॒तिम् ।
कु॒वित् । सोम॑स्य । अपा॑म् । इति॑ ॥
तष्टेव तक्षा यथा वन्धुरं सारथिनिवासस्थानम्। तद्वान्वोपलक्ष्यते तत्स्थानं रथम् वा साधुकरोति तद्वदहं मतिं स्तुतिं हृदात्मीयेन मनसा मर्यचरामि। साधुकरणाय परिगच्छामि॥५॥